ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΜΕΡΟΣ Α: ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Η Ελλάδα σε κρίσιμο σταυροδρόμι

Το ευρωπαϊκό περιβάλλον χαρακτηρίζεται από φυγόκεντρες τάσεις και άνοδο των ακροδεξιών δυνάμεων. Στη γειτονιά μας η επιθετικότητα της Τουρκίας δημιουργεί ένταση. Στη χώρα μας το τέλος των μνημονίωνδεν ισοδυναμεί με πλήρη απαλλαγή από τα δομικά προβλήματα, ωστόσο η σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών, η ρύθμιση του χρέους, και  η μετάβαση σε αναπτυξιακούς ρυθμούς, δημιουργούν τη δυνατότητα να υπάρξει μια νέα πορεία.

Η νέα πορεία δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται από μικροβελτιώσεις και διατήρηση των διαρθρωτικών προβλημάτων και των παθογενειών που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία.  Απαιτούνται δυναμικές αλλαγές στο σύνολο της οικονομίας και του κράτους και υλοποίηση ενός νέου αναπτυξιακού σχεδίου, με στόχο να δρομολογηθεί η σύγκλιση της χώρας με τα αναπτυγμένα κράτη της Ε.Ε. και να εξασφαλιστεί η ανάκαμψη του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.

Διαθέτουμε εφόδια για μια τέτοια πορεία, πρέπει όμως να ενώσουμε δυνάμεις και να βρούμε τις κατάλληλες πολιτικές στο σύγχρονο διεθνοποιημένο περιβάλλον. Πολλά εξαρτώνται από εμάς και τις επιλογές μας. Η 7^η Ιουλίου 2019 είναι μια κρίσιμη μέρα καθώς επιλέγουμε ποια κυβέρνηση θα διαχειριστεί τις τύχες της χώρας.

Ανάταξη της χώρας με προοδευτική ή συντηρητική κυβέρνηση;

Στη χώρα μας υπάρχει ακόμη ανάγκη για την προώθηση θεσμικών,  λειτουργικών και τεχνολογικών εκσυγχρονισμών, που δεν εξαρτώνται από την πολιτική τοποθέτηση και έπρεπε να συγκεντρώνουν την συναίνεση δυνάμεων ευρέος πολιτικού φάσματος. Πέραν όμως αυτών των αυτονόητων εκσυγχρονισμών, η συνολική κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η χώρα  έχει πολιτικοκοινωνικά χαρακτηριστικά.

Το κεντρικά ερωτήματα είναι:

• Θα πάμε «όλοι μαζί» σε μια πορεία ανάπτυξης με αναβάθμιση της δημοκρατίας ή θα εγκλωβιστούμε σε μια λογική «ο καθένας μόνος του» στην οικονομία της αγοράς ;
• Θα υπάρξει προοδευτική ή συντηρητική πολιτική για την ανασυγκρότηση της χώρας;
• Ποιο θα είναι το κόμμα ή ο συνασπισμός κομμάτων που θα κυβερνήσει τη χώρα στη μεταμνημονιακή εποχή;

Η ανάδειξη της Ν.Δ στην κυβερνητική εξουσία :

• Δεν θα ενισχύσει τις δυνάμεις στην Ε.Ε. που αγωνίζονται για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής ενοποίησης καθώς η ίδια υποχωρεί σε θέσεις – παγίδα ότι δήθεν είναι δυνατόν να λαμβάνονται οι αποφάσεις για τα μεγάλα ζητήματα χωριστά από το κάθε κράτος – μέλος, γεγονός που δημιουργεί ευνοϊκό περιβάλλον για την διεύρυνση της απήχησης της ακροδεξιάς ατζέντας.
• Δεν θα προωθήσει το νέο ρόλο της χώρας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων καθώς η ίδια είναι εξαρτημένη από εθνικιστικές λογικές και χωρίζει τους Έλληνες σε πατριώτες και μειοδότες.
• Δεν θα άρει τις παθογένειες του παρελθόντος όπως οι εξωθεσμικές παρεμβάσεις των ιδιοκτητών ΜΜΕ στην πολιτική ζωή
• Δεν θα προωθήσει την αναβάθμιση των δικαιωμάτων όπως έδειξε η στάση της στο θέμα της αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια και στη συζήτηση για τις σχέσεις κράτους και εκκλησίας
• Δεν θα λύσει δομικά προβλήματα στην οικονομία όπως το εμπορικό έλλειμα και η παραγωγική ισχνότητα καθώς δεν την απασχολεί η υπέρβαση των χαρακτηριστικών του μοντέλου ανάπτυξης, που μας οδήγησαν στο χείλος της χρεοκοπίας.
• Δεν θα μειώσειτις ανισότητες αλλά αντίθετα θα τις αυξήσει, καθώς εμφορείται από τις ιδέες του νεοφιλελευθερισμού και αναθέτει τα πάντα στην αγορά.
• Δεν θα διατηρήσει τα θετικά βήματα, που έγιναν στο κοινωνικό κράτος, αφού θεωρεί την κοινωνική προστασία πολυτέλεια.
• Δεν θα εκσυγχρονίσει τον δημόσιο τομέα καθώς αυτό που την ενδιαφέρει είναι η μείωση του και όχι η ανασυγκρότηση του.

Είναι προς το συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας να αναδειχθεί μια προοδευτική κυβέρνησης, που:

• Δεν θα αποδέχεται την Ε.Ε όπως είναι σήμερα και θα προωθεί συνεργασίες για την εμβάθυνση των κοινών ευρωπαϊκών πολιτικών και για την προώθηση ενός νέου κοινωνικού  συμβολαίου, ευθέως ανταγωνιστικού με τον ακροδεξιό λαϊκισμό και τον νεοφιλελευθερισμό. 
• Δεν θα κρατά στάση αναμονής σε εθνικά θέματα λόγω του φόβου του πολιτικού κόστους, αλλά θα λαμβάνει πρωτοβουλίες επίλυσης των διαφορών και θα βελτιώνει τη θέση της χώρας στο διεθνές περιβάλλον.
• Δεν θα υποτάσσεται στην εξωθεσμική επιρροή στην πολιτική και θα αναβαθμίζει τη λειτουργία των κοινοβουλευτικών διαδικασιών και γενικότερα των δημοκρατικών θεσμών.
• Δεν θα επαναφέρει αντιλαϊκές πολιτικές στο όνομα των μεταρρυθμίσεων αλλά θα προωθεί τις δημοκρατικές εκσυγχρονιστικές αλλαγές που θα αντιμετωπίζουν τις παθογένειες και τις υστερήσεις του παρελθόντος, θα εντάσσουν τη χώρα σε μια διαδικασία μετάβασης προς ένα νέο παραγωγικό και καταναλωτικό μοντέλο και θα εκσυγχρονίζουν το κράτος μετατρέποντας το σε εμβρυουλκό της νέας πορείας.
• Δεν θα τα αναθέτει όλα στο αόρατο χέρι της αγοράς, αλλά θα ρυθμίζει την αγορά, θα ενισχύει τα δικαιώματα των δυνάμεων της εργασίας, θα παρέχει ίσες ευκαιρίες και θα προωθεί την κοινωνική δικαιοσύνη και την κοινωνική συνοχή με ανανέωση του κοινωνικού κράτους.
• Δεν θα επιλέγει τη συντηρητική περίκλειστη και αυταρχική λογική αλλά θα διαχειρίζεται με δημοκρατικές ιδέες και πολιτικές τις προκλήσεις σε όλους τους τομείς.

Απλή συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης  ή νέα προοδευτική κυβέρνηση της μεταμνημονιακής εποχής ;

Η προοδευτική κυβέρνηση της νέας εποχής δεν  θα είναι απλή συνέχεια της κυβέρνησης  του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα εκπροσωπεί τη νέα προοδευτική πρόταση της μεταμνημονιακής εποχής.

Η  διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίστηκε από τις καθυστερήσεις λόγω της σταδιακής πολιτικής και διαχειριστικής του ωρίμανσης, τους περιορισμούς του 3^ου μνημονίου, τις δεσμεύσεις από τη συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ και την ολιγωρία στο άνοιγμα προς άλλες προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις. Την περίοδο αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ ανέκοψε την καθοδική πορεία,  σταθεροποίησε τα οικονομικά,  ολοκλήρωσε τη σταδιακή απαγκίστρωση  από το μνημόνιο, ωστόσο δεν είναι άμοιρος ευθυνών για την υπερφορολογηση των μεσαίων στρωμάτων, τη χαμηλότερη των δυνατοτήτων ανάπτυξη και τη στασιμότητα των αλλαγώνστον δημόσιο τομέα.

Σήμερα, μετά την έξοδο από το μνημόνιο, είναι δυνατόν να εφαρμοστούν νέες αναπτυξιακές, οικονομικές, φορολογικές και κοινωνικές πολιτικές. Το ζητούμενο είναι αυτές οι πολιτικές να μετατρέψουν την Ελλάδα σε σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα και να εκφράσουν τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, των ανθρώπων της εργασίας, της αυτοαπασχόλησης και της υγιούς επιχειρηματικότητας. Να δώσουν χώρο σε αυτούς που έχουν επιτυχίες αλλά και σε αυτούς που υστερούν. Να δώσουν πραγματικά ίσες ευκαιρίες σε όλους.

Για να βαδίσουμε προς αυτή την κατεύθυνση χρειαζόμαστε την «εν  πλω»  μετεξέλιξη της διακυβέρνησης με την ανάδειξη μιας μεταμνημονιακής προοδευτικής κυβέρνησης, που θα είναι κινητήρια δύναμη αλλαγής και εμβρυουλκός της νέας αναπτυσσόμενης Ελλάδας.

Το πολιτικό σχέδιο αυτής της διακυβέρνησης δεν θα είναι μόνο το πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά μια νέα προωθητική σύνθεση που θα ενσωματώνει τις θέσεις και των άλλων δυνάμεων που συμμετέχουν και θα αξιοποιεί τις δυνατότητες του κάθε συμμετέχοντα στην προοδευτική συμμαχία (ιδέες, εμπειρίες, τεχνογνωσία, διεθνείς δικτυώσεις, πρόσβαση σε κοινωνικούς χώρους και δεσμοί με την κοινωνία). Το πολιτικό σχέδιο θα πρέπει να συμπληρώσει, να τροποποιήσει και να αλλάξει πολιτικές σε πεδία όπως:

• Η αναβάθμιση της λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών.
• Η ανασυγκρότηση του κράτους με υπέρβαση των πελατειακών σχέσεων, του κομματισμού και της χαμηλής παραγωγικότητας.
• Η δημιουργία νέου πλούτου με αύξηση της παραγωγής προϊόντων υψηλής προστιθέμενες αξίας και αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων.
• Η ενίσχυση του ρόλου των μεσαίων στρωμάτων και με υποστήριξη της προσαρμογής τους στις διαρθρωτικές αλλαγές (νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, συμβουλευτική στήριξη, κίνητρα συγχωνεύσεων)
• Η προσαρμογή της φορολογικής πολιτικής με προοδευτική φορολογία καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και μείωση των φορολογικών - ασφαλιστικών εισφορών, ιδιαιτέρως για τα μεσαία εισοδήματα.
• Το άνοιγμα της χώρας στον κόσμο (εξωστρέφεια, διεθνή παραγωγικά και τεχνολογικά δίκτυα, εξαγωγική στόχευση σε ειδικά κοινά).

Οι πολιτικές δυνάμεις της προοδευτικής διακυβέρνησης

Οι πολιτικές δυνάμεις που θα στηρίξουν μια τέτοια προοδευτική διακυβέρνηση είναι οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας, της σοσιαλδημοκρατίας και του φιλελεύθερου δημοκρατικού κέντρου. Χωρίς ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ  δεν μπορεί να υπάρχει προοδευτική διακυβέρνηση αλλά αυτό μόνο του δεν επαρκεί.  Η συγκρότηση του εκλογικού συνδυασμού « Προοδευτική Συμμαχία» είναι το πρώτο βήμα. Εκτός από τη συγκρότηση της Προοδευτικής Συμμαχίας είναι αναγκαία η συνεργασία με όλα τα κόμματα, τις κινήσεις και τις συλλογικότητες που αυτοπροσδιορίζονται στον προοδευτικό χώρο,  είτε είναι εντός είτε είναι εκτός της Βουλής. 

Το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ ιστορικά και ιδεολογικά ανήκει σε αυτές τις δυνάμεις,  εξαρτάται όμως από το ίδιο εάν θα ενισχύσει το αυτοτελές πολιτικό του στίγμα, υπερβεί τη λογική της στρατηγικής της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, αποκλείσει τη συνεργασία με τη Ν.Δ και προσανατολιστεί στη συνεργασία με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις.

Το ΠΟΤΑΜΙ παρά την εκλογική του καθίζηση και τη μη κάθοδο του στις εκλογές περιλαμβάνει δυνάμεις που μπορούν να προσφέρουν στην ανασυγκρότηση της χώρας.

Στις 7 Ιουλίου το  προσκλητήριο προς τους πολίτες είναι σαφές: με τη μαζική συμμετοχή τους στις εκλογές να αναδείξουν μια προοδευτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αποτρέποντας τη συντηρητική παλινόρθωση, που θα επέλθει μέσω της ανάδειξης της Ν.Δ στην 1^η θέση και την κατάκτηση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας είτε αυτοδύναμα είτε με συνεργασίες.

Η μεταμνημονιακή εποχή πρέπει να χαρακτηριστεί από τις ιδέες της δημοκρατίας και την εφαρμογή σύγχρονων προοδευτικών πολιτικών και αυτό μπορεί να το εγγυηθεί μόνο μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία των προοδευτικών δυνάμεων και μια μετεκλογική συνεργασία τους. Με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εάν ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία είναι 1^ο κόμμα και το ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ είναι στη Βουλή.

Ο στόχος είναι δύσκολος.

Η σημασία όμως αυτού του αγώνα είναι κρίσιμη για τη χώρα και την κοινωνία.

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ