xrysognosBrexit, προσφυγικό, οικονομική κρίση, άνοδος της ακροδεξιάς. Η Ευρώπη του αύριο τί χρειάζεται για να γίνει «καλύτερη» για τους Ευρωπαίους;

Το πρόβλημα είναι ότι ο καθένας αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο το «καλύτερη» και μάλιστα αρκετοί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, το μεταφράζουν σε «λιγότερη». Μια προφανής απάντηση ωστόσο θα μπορούσε να είναι ότι «καλύτερη» Ευρώπη είναι εκείνη που σέβεται περισσότερο τις θεμελιακές της αξίες, όπως οι τελευταίες εκφράζονται στο άρθρο 2 της ιδρυτικής της Συνθήκης, δηλ. την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ελευθερία, την δημοκρατία, την ισότητα, το κράτος δικαίου, την ανοχή, τη δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη.

Για να μετουσιωθούν όμως όλα αυτά από ανέξοδη φραστική διακήρυξη σε πράξη θα χρειαζόταν να υπάρχει ισχυρότερη ευρωπαϊκή συλλογική ταυτότητα, δηλ. αίσθηση ενός κάποιου «εμείς» σε (παν)ευρωπαϊκό επίπεδο. Στην πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια συμβαίνει το αντίστροφο, αφού η έτσι ή αλλιώς ασθενική ευρωπαϊκή συλλογική ταυτότητα υποβαθμίζεται παραπέρα, σε όφελος των εθνικών. Μετά το Brexit, τα όργανα της Ένωσης φαίνονται να έχουν παραλύσει κάτω από τον φόβο της σταδιακής (;) διάλυσης της και έτσι αντί να κινήσουν την διαδικασία επιβολής κυρώσεων (σύμφωνα με το άρθρο 7 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση) στην Πολωνία και την Ουγγαρία, όπου επιχειρείται η οικοδόμηση ημιαυταρχικών καθεστώτων, χρονοτριβούν. Έχω την εντύπωση ότι η δομή, η λειτουργία και η εδαφική έκταση της Ένωσης κάποια στιγμή στη δεκαετία του 2020 θα καταλήξουν να είναι πολύ διαφορετικές από τις σημερινές

Η πρωτοβουλία για τη σύνοδο του Νότου -το λεγόμενο Club Med- μπορεί να βοηθήσει στην αναγκαία αλλαγή κατεύθυνσης της Ε.Ε.;

Μπορεί και πρέπει να βοηθήσει, διεκδικώντας περισσότερη αλληλεγγύη από κράτη-μέλη όπως π.χ. η Γερμανία ή η Ολλανδία, που εμφανίζουν θηριώδη πλεονάσματα, της τάξης του 8,4 % και 9,4 % του ΑΕΠ τους αντίστοιχα, στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών τους. Μακροπρόθεσμα είναι αδύνατο να παραμείνει αναλλοίωτη στα βασικά της χαρακτηριστικά και να επιβιώσει μια ένωση κρατών στην οποία κάποια μέλη έχουν ανεργία 6% (Αυστρία, Γερμανία) και κάποια άλλα 19,6% (Ισπανία) ή 23,4% (Ελλάδα). Χρειάζονται τουλάχιστον ένας μηχανισμός μεταβιβαστικών πληρωμών από τα οικονομικά ισχυρότερα κράτη προς τα ασθενέστερα, ώστε τα τελευταία να μπορούν να διατηρήσουν ένα ανεκτό επίπεδο κοινωνικών παροχών, καθώς και ένα πανευρωπαϊκό σύστημα εγγύησης καταθέσεων, ώστε να σταθεροποιηθεί η εμπιστοσύνη στα τραπεζικά συστήματα των κρατών του νότου και να μπορέσουν να υποστηρίξουν την οικονομική ανάπτυξη.

ΠΗΓΗ: chrysogonos.blogspot.gr

Διάλογος για την Ευρωπαϊκή Ένωση