Το φυσικό μας περιβάλλον είναι ένας από τους πολύτιμους και μοναδικούς εθνικούς πόρους. Είναι το μεγάλο ατού του τουρισμού που αποτελεί τη βαριά μας βιομηχανία.

Αντί λοιπόν να το προσέχουμε σαν τα μάτια μας το έχουμε αφήσει βορρά σε διάφορα μικρά και μεγάλα συμφέροντα μέσω της ανεξέλεγκτης παραχώρησης αιγιαλού και γης για εκμετάλλευση (ξενοδοχεία – beach bars – κάμπινγκ).

Το αποτέλεσμα είναι ούτε σπιθαμή γης για τούς ελεύθερους λουόμενους, που θέλουν να ασκήσουν το δικαίωμα τους για μπάνιο, που απορρέει και από το σύνταγμα και αφορά την ελεύθερη πρόσβαση στον αιγιαλό ως δημόσιο αγαθό.

Η κατάσταση χειροτερεύει κάθε χρόνο και αυτοί που θα έπρεπε να την περιφρουρούν (κρατικός μηχανισμός - Δήμοι) γίνονται συνυπεύθυνοι της παρανομίας στο βωμό πελατειακών σχέσεων και του προσωπικού κέρδους.

Τα διάφορα beach bars και κάμπινγκ, που έχουν γεμίσει τις παραλίες μας πέραν που δυσκολεύουν ή απαγορεύουν την πρόσβαση των λουομένων, που δεν θέλουν να πληρώσουν είναι και άντρα φοροδιαφυγής και καταστροφής του περιβάλλοντος.

Κατακτήσεις γενεών, υλικές, θεσμικές και συμβολικές χάνονται με το ξεπούλημα της δημόσιας γης ως λύση για το χρέος. Αυτό είναι μακροχρόνια καταστροφικό για την εθνική οικονομία.

Η αρπαγή, ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της γης συνοδεύεται συνήθως με αλλαγή των χρήσεων της και τελικά με την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Δεν είμαστε εναντίον των ιδιωτικών επενδύσεων. Όμως είμαστε εναντίον των επενδύσεων, που δεν σέβονται το σύνταγμα και το περιβάλλον και ενώ οι ιδιώτες κερδίζουν πάρα πολλά, το κράτος ψίχουλα και οι πολίτες χάνουν τα δικαιώματα τους.

Το σύνταγμα μας γράφει, ότι για τη τήρηση του είναι υπεύθυνοι οι πολίτες αυτής της χώρας .

Πρέπει λοιπόν σε όλη την Ελλάδα να δοθεί μάχη από τους απλούς πολίτες για την διάσωση της γης και των ακτών.

Μάχη και δια του παραδείγματος. Όχι να σχολιάζουμε τη κατάσταση ξαπλωμένοι σε μία ξαπλώστρα και πληρώνοντας 4-20 ευρώ

Αν δεν αντιδράσουμε τώρα το μέλλον το δικό μας, των παιδιών μας και της χώρας προδιαγράφεται μαύρο.